جمهوری ازبکستان کشوری در آسیای میانه است که در سال ۱۹۹۱ پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی استقلال خود را به دست آورد.

این کشور از غرب و شمال با قزاقستان، از شرق با قرقیزستان و تاجیکستان و از جنوب با ترکمنستان و افغانستان همسایه است.

این منطقه از دو هزار سال پیش از میلاد مسیح مسکونی بود. نشانه‌های زندگی مردم در این دوره زمانی در شهرهای سمرقند، خوارزم، تاشکند و بخارا یافت شده است.

در سده دهم میلادی، منطقه کنونی ازبکستان جزیی از قلمرو سامانیان بود. منطقه کنونی ازبکستان بعدها به ترتیب جزئی از حکومت‌های غزنوی، سلجوقی، خوارزمشاهی، مغول، تیموری و ازبک شد.

در قرن نوزدهم امپراتوری روسیه سرزمین‌های خود را گسترش داد و آسیای میانه را تصرف کرد. به این ترتیب ازبکستان بخشی از شوروی شد.

ازبکستان پرجمعیت‌ترین کشور منطقه آسیای میانه است و بزرگترین تولیدکننده پنبه در جهان به شمار می‌آید. گاز، نفت و طلا از غنی‌ترین منابعی است که در طبیعت این کشور نهفته است.

سیاست در ازبکستان

رئیس حکومت در این کشور رئیس جمهور است. اسلام کریم‌اف، رئیس جمهور این کشور، در سال ۱۹۹۰ با رای شورای جماهیر انتخاب شد و تاکنون بر مسند قدرت است.

اگربخواهیم به‌‌شکلی  دقیق تر در باره وضعیت او در رهبری ازبکستان قضاوت کنیم باید گفت اواز ژوئن 1989 یعنی دوسال قبل از فروپاشی شوروی زمانی که به‌عنوان دبیر اول حزب کمونیست انتخاب شد، زمام امورازبکستان را در دست گرفت.

اما او توانست در دسامبر1991 به‌عنوان اولین رئیس‌جمهوری ازبکستان پس از استقلال نام خود را در تاریخ این کشور ثبت کند.  با آنکه قرار بود پنج سال پس از آن برای باردوم در انتخابات شرکت کند، تحت شرایطی ویژه تصمیم گرفت با برگزاری همه پرسی در مارس 1995 مدت ریاست‌جمهوری خود را تا سال 2000 تمدید کند.

 کریم اف در ژانویه 2000 مجددا برای دومین بار درانتخابات پیروز شد اما این‌بار هم تنها پس از دو سال با اصلاح قانون اساسی درسال 2002 دوره ریاست‌جمهوری را از 5  سال به هفت سال افزایش داد.

او در انتخابات 2007 نیز  بار دیگر توانست رهبری از بک ها را در دست بگیرد.

 در ازبکستان، رئیس دولت نخست وزیر است که رئیس جمهور او را انتخاب می‌کند. بر اساس قانون اساسی ازبکستان رئیس جمهور باید با رای مردم برای دوره‌ای هفت ساله (قابل تمدید برای دور دوم) انتخاب شود.

شورای عالی قانون‌گذاری در این کشور ۱۰۰ کرسی دارد که ۸۴ نماینده آن با رای مردم و ۱۶ نماینده به انتخاب رئیس جمهور برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند.

مجلس ملی این کشور ۱۲۰ کرسی دارد که نمایندگانش با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله تعیین می‌شوند.

اقتصاد در ازبکستان

تولید ناخالص داخلی این کشور 15/64میلیارد دلار است. رشد اقتصادی این کشور در سال ۲۰۰۷ میلادی 5/9 درصد بود. ۱۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

بر اساس آمار وزارت کار این کشور نرخ بیکاری در ازبکستان هشت دهم درصد است و به علاوه ۲۰ درصد نیز جویای کار هستند.

۳۳ درصد از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در این کشور به طور رسمی 3/12 درصد اعلام شد.

محصولات صادراتی این کشور شامل پنبه، طلا، انرژی، کودهای معدنی، فلزات آهنی و غیرآهنی، منسوجات، محصولات غذایی، ماشین‌آلات و اتوموبیل است که به کشورهای روسیه (8/23 ردصد)، لهستان (7/11 درصد)، چین (4/10 درصد)، ترکیه (7/7 درصد)، قزاقستان (9/5 درصد)، اوکراین (7/4 درصد) و بنگلادش (3/4 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد غذایی، مواد شیمیایی و فلزات آهنی و غیرآهنی است که از کشورهای روسیه (8/27 درصد)، کره جنوبی (2/15درصد)، چین (4/10 درصد)، قزاقستان (3/7درصد)، آلمان (1/7 درصد)، اوکراین (8/4درصد) و ترکیه (5/4 درصد) وارد می‌شود.

مردم ازبکستان

جمعیت این کشور حدود ۲۸ میلیون و ۲۶۸ هزار نفر با میانگین سنی ۲۳ سال است. امید به زندگی برای زنان ۶۹ و برای مردان ۶۲ سال است.

کمتر از یک دهم درصد از جمعیت بزرگسال این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند. ۸۰ درصد از مردم آن ازبک، ۵.۵ درصد روس و ۵ درصد تاجیک هستند.

۸۸ درصد از مردم ازبکستان مسلمان هستند که اغلب آنها پیرو مذهب شیعه‌اند. زبان رسمی این کشور ازبکی است.

ارتباطات در ازبکستان

در این کشور یک میلیون و ۷۹۳ هزار خط تلفن ثابت و پنج میلیون و ۸۰۰ هزار خط تلفن همراه وجود دارد.

ازبکستان ۱۱ هزار و ۸۲۳ میزبان اینترنتی و یک میلیون و ۷۰۰ هزار کاربر اینترنت دارد.

افغانستان با نام رسمی جمهوری اسلامی افغانستان (به پشتو : د افغانستان اسلامی جمهوریت) کشوری

محصور در خشکی در آسیای میانه است. این کشور حدفاصل آسیای میانه، جنوب غربی آسیا و خاورمیانه می‌باشد و پایتخت آن کابل است. همسایگان افغانستان، پاکستان در جنوب و شرق، ایران در غرب، تاجیکستان و ازبکستان و ترکمنستان در شمال و چین در شمال شرقی هستند. سرزمین‌های دربردارنده افغانستان نقطه مرکزی راه ابریشم و مهاجرت انسان‌ها بود. باستان‌شناسان شواهدی از سکونت انسان‌ها تا بیش از ۵۰،۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح 

به‌دست آورده‌اند. تمدن شهری ممکن است در این قلمرو در بین ۳،۰۰۰ تا ۲،۰۰۰ سال قبل از میلاد آغاز شده باشد.